maandag 6 december 2010

Wat is dyslexie?

Dyslexie is een leerstoornis die zich manifesteert als een probleem met lezen, spelling en in sommige gevallen wiskunde. Het is gescheiden en verschillend van leesproblemen als gevolg van andere oorzaken, zoals een niet-neurologische deficiëntie met gezichts-of gehoorvermogen, of van slechte of onvoldoende leesonderwijs.

Er wordt geschat dat dyslexie treft tussen 5% en 17% van de Amerikaanse bevolking.

Dyslexie wordt verondersteld om het resultaat van een neurologische defect / verschil, en hoewel niet een verstandelijke handicap, een taal handicap, onder anderen.

Er zijn vele definities van de aandoening genaamd''dyslexie'', maar geen consensus.

De World Federation of Neurology gedefinieerd dyslexie als volgt:

''Specifieke ontwikkelingsdyslexie is een stoornis die zich manifesteert door moeilijkheden te leren lezen, ondanks de conventionele instructie, voldoende intelligentie, en adequate sociaal-culturele mogelijkheden. Het is afhankelijk van de fundamentele cognitieve handicap die vaak van de constitutionele oorsprong.''

Enkele van de andere gepubliceerde definities zijn louter beschrijvend, terwijl nog anderen belichamen causale theorieën. Uit de uiteenlopende definities gebruikt door dyslexie onderzoekers en organisaties over de hele wereld, blijkt dat dyslexie is niet een ding, maar vele, voor zover het dient als een conceptueel clearing-huis voor een aantal leesvaardigheid tekorten en problemen, met een aantal oorzaken .

Kastelen en Coltheart, 1993, fonologische en het oppervlak vormen van dyslexie beschreven naar analogie met klassieke subtypes van verworven dyslexie (alexie), die zijn ingedeeld om de snelheid van fouten volgens de in het lezen van non-woorden. Maar het onderscheid tussen oppervlak en fonologische dyslexie heeft niet vervangen van de oude terminologie van empirische dysphonetic versus dyseidetic soorten dyslexie. De oppervlakte / fonologische onderscheid is vooral beschrijvend, en verstoken van elke etiologische hypothese met betrekking tot de onderliggende mechanismen hersenen, in tegenstelling tot de dysphonetic / dyseidetic onderscheid verwijst naar twee verschillende mechanismen: - een betrekking heeft op een toespraak van discriminatie tekort, en de andere naar een visuele perceptie bijzondere waardevermindering.

De meeste mensen met dyslexie die Dysiedetic type Boder, hebben aandacht en ruimtelijke problemen die interfereren met het lezen overname proces.

Er is geen remedie voor dyslexie, maar dyslectische personen kunnen leren lezen en met een passende educatieve ondersteuning te schrijven.

Voor alfabet schrijven systemen, het fundamentele doel is om een kind bewust te maken van overeenkomsten tussen grafemen en fonemen te verhogen en deze relateren aan het lezen en spelling. Gebleken is dat de opleiding gericht naar visuele taal en orthografische problemen oplevert langduriger winsten dan louter mondelinge fonologische training.

Verder lezen

Bron: The medical news

Geen opmerkingen:

Een reactie posten