Dyslexie onder de knie

Iris Lenters uit Rijswijk heeft wat moois meegemaakt. Háár verhaal is opgenomen in het boek ‘Schrijven met dyslexie’ dat eind november in Deventer feestelijk van de pers rolde.



De dertienjarige scholiere vertelt trots: “Ik heb een heel boek geschreven, maar dat konden ze niet opnemen. Dat zijn meer dan 100 bladzijden. Ze hebben dus stukjes genomen uit twee hoofdstukken. Het gaat over Lotte en tweelingzus Roos op een middelbare school. Daar ontdekt Roos dat ze niet goed is met getallen (dyscalculie). Tijdens een bingo die ze organiseren, wordt Roos een beetje gek. Hoort ze stemmetjes in haar hoofd. Nee, zo maak ik dat zelf niet mee.” De dyscalculie en dyslexie waar Iris Lenters sinds groep 7 van de basisschool mee kampt, zorgt wel voortdurend voor spelfouten als ‘word met een t’. Of dan schrijft ze ‘als’ als het ‘dan’ moet zijn.


Vervelend

“In het boek ‘Schrijven met dyslexie’ zijn die spellingsfouten”, vertelt Iris, “niet verbeterd.” Zelf vindt ze haar dyslexie ‘’soms wel vervelend, maar eigenlijk weet ik niet beter.”
Haar beperking heeft haar wel aan een plekje op een uitzonderlijke middelbare school geholpen, het College Sint Paul in Haagse Hout. Waar klassen kleiner en docenten geduldiger zijn. Maar diploma’s net zo goed als overal. “Later wil ik iets met dans doen, of met kinderen”, ziet Iris haar toekomst opgewekt tegemoet.


Ceatief

Het boek ‘schrijven met dyslexie’ heeft als doel om aan te tonen dat kinderen met dyslexie wel degelijk een levendige fantasie hebben en dat het creatieve proces van verhalen schrijven vaak belemmerd wordt door
de fouten die gemaakt worden.

Bron: De weekkrant